Sesje środowe na rynkach amerykańskich skończyły się solidarnymi zwyżkami najważniejszych indeksów. DJIA wzrósł o 1,05 procent, gdy Nasdaq Comosite zyskał 0,33 procent przy zwyżce szerokiego S&P500 o 0,67 procent. Patrząc tylko na S&P500 łatwo odnotować, iż o wyniku dnia przesądziły dwie ostatnie  godziny rozdania, w których inwestorzy reagowali na komunikat FOMC i konferencję prezesa Rezerwy Federalnej. W istocie, punkt przed decyzją Fed S&P500 był grany kosmetyczną stratą po kilku godzinach płaskiego dryfu i oscylacji wokół poziomu zamknięcia sesji wtorkowej.

Patrząc na reakcje rynku należy odnotować, iż kluczem do odpowiedzi inwestorów był sygnał prezesa Fed, iż dane z rynku pracy mogą nie pokazywać dobrze kondycji napięć w tym sektorze gospodarki. W efekcie, to czego obawiano się przed komunikatem FOMC – tzw. jastrzębiej obniżki ceny kredytu – zostało złagodzone nadziejami, iż rynek pracy wymusi na Fed dalsze obniżki przy kolejnej już w styczniu. Niestety, w komunikacie widać też, iż członkowie FOMC mają obawy przed ryzykiem ożywieniem wzrostu cen, gdyż ciągle trudno mówić o jakimś pogorszeniu gospodarki w całości. 

Na poziomie wycen scenariuszy na styczniowe posiedzenie FOMC dominuje przekonanie, iż szansa na kolejną obniżkę ceny kredytu w pierwszym miesiącu nowego roku wynosi mniej niż 20 procent. Z obowiązku należy odnotować, iż wyceny szans na cenę kredytu niższą o 50 punktów bazowych w marcu ledwie sięgają 7 procent przy wycenie szans na poziomie 52 procent, iż obecny poziom ceny kredytu pozostanie bez zmian aż do kwietnia 2026 roku. Inaczej mówiąc, rynki mogły cieszyć się gołębimi sygnałami ze strony prezesa Fed, ale na poziomie wycen polityki FOMC nie ma poważnej zmiany. 

Nocne notowania futures wskazują, iż rynek mógł dokonać drugiego spojrzenia na wczorajsze sygnały z Fed. Niemniej, rynki musiały też operować w kontekście mocnego ożywienia popytu na rynku ropy, która zareagowała zwyżkami na zajęcie przez wojska amerykańskie jednego z tankowców Wenezueli. Rosnące napięcie między administracją Trumpa i jednym z dużych graczy na rynku ropy niesie ryzyko wzrostu cen surowcowa i może zmienić też ścieżkę inflacji w USA. Całość sumuje się w układ, w którym Fed może nie mieć przestrzeni do kolejnej obniżki stóp w I kwartale przyszłego roku. 

Patrząc tylko na notowania futures na S&P500 łatwo dostrzec, iż rynek oddał całość wczorajszych wzrostów, jakie pojawiły się w reakcji na sygnały z Fed. Kontrakt traci teraz 0,8 procent, więc pozycjonuje się pod zniesienie całości wczorajszej zwyżki rynku kasowego. Niezależnie, warto pamiętać, iż rynki terminowe to nie rynki kasowe, więc realną reakcję Wall Street w drugim dniu po posiedzeniu FOMC będzie można obserwować dopiero dzisiaj. Europa będzie jednak musiała skupić na tym, jak kształtuje się układ sił na rynkach pochodnych na indeksy amerykańskie i poranek w bliskim otoczeniu GPW zapowiada się jako spadkowy. 

W zarysowanym układzie sił od GPW należy oczekiwać jakiejś formy korekty ostatniej siły rynku. Warszawa wyprzedzała wydarzenia na świecie, więc dziś – przynajmniej o poranku – pojawia się ryzyko lekkiego skorygowania zwyżek WIG20 z dwóch ostatnich sesji. W kolejnych godzinach ważna będzie korelacja ze światem i relacja złotego z dolarem, która o poranku również wspiera podaż umocnieniem USD od PLN. Mocniejszy dolar kładzie się cieniem na rynku miedzi, co oznacza, iż wczorajszy lider obozu popytowego w Warszawie – spółka KGHM – może dziś szukać korekty. 

Technicznie patrząc ewentualne cofnięcie WIG20 nie powinno być jednak na tyle duże, by rynek zerwał kontakt z rejonem 3000 pkt., który pełni teraz rolę punktu równoważenia się sił podaży z popytem. Niemniej, cofnięcie wzmocni nieco marginalny opór na poziomie 3023 pkt., który również wczoraj okazał się być poza zasięgiem popytu. W szerszej perspektywie patrząc gra w rejonie 3000 pkt. oznacza, iż indeks pozostaje w środku półki, której górną granicą są szczyty hossy wyrysowane w rejonie 3070 pkt., a dolną wsparcia zalegające w rejonie 2900 pkt.