Trójkąt równoramienny
Trójkąty na wykresach występują zarówno jako formacje odwrócenia i kontynuacji trendu. Czynnikiem decydującym jest kierunek wybicia względem poprzedzającego ruchu. Są to formacje najczęściej spotykane, a równocześnie najmniej pewne jeśli chodzi o wskazanie dalszego trendu. Cechą charakterystyczną dla trójkąta równoramiennego jest wzajemne nachylenie linii lokalnych szczytów i dołków pod zbliżonym kątem. Każdy kolejny szczyt jest niższy od poprzedniego, każde minimum jest wyższe od poprzedniego. Wolumen obrotów w trakcie tworzenia samej formacji powinien maleć. Silny przyrost wolumenu powinien natomiast towarzyszyć wybiciu z formacji niezależnie od jego kierunku. Wybicie z trójkąta powinno nastąpić w odległości od połowy do 2/3 odległości od momentu tworzenia trójkąta do jego wierzchołka. Zasięg ruchu wyznacza wysokość trójkąta mierzona od punktu wybicia.
Trójkąty prostokątne
Formacje trójkątów występują zarówno jako formacje odwrócenia i kontynuacji trendu. Są to formacje najczęściej spotykane, a równocześnie najmniej pewne jeśli chodzi o wskazanie dalszego trendu. Czynnikiem decydującym jest kierunek wybicia względem poprzedzającego ruchu. Cechą charakterystyczną trójkątów prostokątnych jest horyzontalny przebieg jednej z linii (szczytów lub dołków), druga linia przebiega wzdłuż malejących szczytów lub rosnących minimów. Wolumen obrotów w trakcie tworzenia samej formacji powinien maleć. Silny przyrost wolumenu powinien natomiast towarzyszyć wybiciu z formacji niezależnie od jego kierunku. Wybicie z trójkąta powinno nastąpić w odległości od połowy do 2/3 odległości od momentu tworzenia trójkąta do jego wierzchołka. Zasięg ruchu wyznacza wysokość trójkąta mierzona od punktu wybicia.
Trójkąt rozszerzający
Formacje trójkątów rozszerzających występują zarówno jako formacje odwrócenia i kontynuacji trendu, chociaż częściej są zauważalne jako formacje wierzchołkowe. Czynnikiem decydującym jest kierunek wybicia względem poprzedzającego ruchu. Linie trójkąta rozszerzającego przebiegają wzdłuż rosnących maksimów cenowych i malejących minimów. Wolumen obrotów w trakcie tworzenia samej formacji powinien maleć. Silny wzrost wolumenu powinien natomiast towarzyszyć wybiciu z formacji niezależnie od jego kierunku. W przeciwieństwie do klasycznych formacji trójkąta w przypadku trójkąta rozszerzającego mogą pojawić się trudności ze zdefiniowaniem okresu w jakim powinno nastąpić wybicie. Zasięg ruchu wyznacza wysokość trójkąta mierzona od punktu wybicia.
Trójkąty prostokątne rozszerzające
Formacje trójkątów rozszerzających występują zarówno jako formacje odwrócenia i kontynuacji trendu, chociaż częściej są zauważalne jako formacje wierzchołkowe. Czynnikiem decydującym jest kierunek wybicia względem poprzedzającego ruchu. Jedna z linii trójkątów prostokątnych rozszerzających przebiega wzdłuż rosnących szczytów lub malejących minimów, druga linia przyjmuje ruch horyzontalny. Wolumen obrotów w trakcie tworzenia samej formacji powinien maleć. Silny przyrost wolumenu powinien natomiast towarzyszyć wybiciu z formacji niezależnie od jego kierunku. W przeciwieństwie do klasycznych formacji trójkąta w przypadku trójkątów rozszerzających mogą pojawić się trudności ze zdefiniowaniem okresu w jakim powinno nastąpić wybicie. Zasięg ruchu wyznacza wysokość trójkąta mierzona od punktu wybicia.
Diament
Formacje diamentów mogą występować jako formacje odwrócenia lub kontynuacji dotychczasowego trendu. Ostatecznie decyduje o tym kierunek wybicia z formacji względem poprzedzającego trendu. Punkty zwrotne w samej formacji wyznaczają linie rombu (diament). Początek formacji jest niekiedy mylony z początkiem kształtowania głowy i ramion. Do połowy diamentu wolumen obrotów zazwyczaj maleje, przy czym aktywność nieznacznie wzrasta w trakcie lokalnych szczytów i maleje dla lokalnych minimów. W drugiej połowie, aktywność nieznacznie wzrasta, przy czym wyraźny wzrost obrotów ma miejsce przy ostatecznym wybiciu z formacji. Zasięg ruchu wyznacza szerokość diamentu mierzona od punktu wybicia.